Een duur leermoment...
Door: Evert
Blijf op de hoogte en volg Evert
14 December 2010 | België, Genk
Dag 1, Zondag 12 december 2010, Genk, BE; Dusseldorf, DE; Genk, BE.
Spannend, het vertrek is aangebroken. Om 6 uur op, nog snel het Japie-bestuursjaarartikeltje regelen en de Engelse stekker in de bagage steken. Emotioneel afscheid van papa, weinig woorden maar veel lading. Goed uitgedrukt in zijn mailtje naar een bekende, ‘we zullen hem missen’. Met Sofie en mama op weg naar Dusseldorf… Via Kerensheide en Roermond naar DE, met een afscheidsvlammetje bij DSM.
In Dusseldorf snel inchecken…
Zo lang leek het goed te gaan, maar het eerste wat de Deutsche Frau zegt is ‘Sorry ik kan je niet inchecken, je hebt geen ESTA‘. Mijn antwoord: ‘Huh, wat is ESTA??’ ESTA blijkt een Amerikaans beveiligingssysteem te zijn met als doel te monitoren wie er in en uit het land gaat en voor welke reden. Ofte, hoe niet-visumplichtigen toch tracken. Concreet mag ik de VS niet binnen zonder ESTA-account. De transitzone is immers afgevoerd in the US of A.
Als je een goedgekeurde ESTA-aanvraag hebt mag je 90 dagen reizen in de regio US+Mexico+Caraïben-en-daaraan-grenzende-gebieden als je ook via de VS reist. Edoch, Corneel den Duiker reist vier en een halve maand. Ga je niet via de VS, dan is je probleem opgelost. Een andere optie is natuurlijk een visum voor de VS regelen. Of, net voor het einde van de 90 dagen, heel even het gebied verlaten. Morgen heb ik in ieder geval wat telefoontjes te doen naar de ambassade, een reisbureau en het boekingskantoor.
De opties zien er, in dalende mate van prioriteit, zo uit:
Plan A: een visum regelen voor de VS en daarna de vlucht omboeken naar zelfde vluchten op Vrijdag.
Plan B: het omboeken van de vlucht via Londen of een andere hub, buiten de VS
Plan C: het omboeken van de vlucht zoals ik die nu heb en een vlucht bijboeken naar Venezuela, voor 12/12.
Ben erg ontgoocheld over deze wending. Had er simpelweg niet aan gedacht om, als je via de transitzone reist, te kijken naar een visum voor dat gebied. Absurd genoeg is hiermee rekening houden wel wat je moet doen, maar dat komt ervan als je met een cheap-ticketmaatschappij uit .nl vliegt. Ik miste simpelweg de informatie dat dit belangrijk is, met een beetje info inwinnen bij een reisbureau ben je klaar. ERG jammer voor nu, nuttige kennis voor een volgende keer….
Maar elk nadeel heb z’n voordeel: zondagmiddag flink geslapen, tot 5 uur in totaal, en daarna fijn genoten van Belgische kwaliteitsprogramma’s op TV. De rust die er voorlopig in T&T niet inzit, pikken we nu eventjes mee van thuis uit. Nog even die biografie van Bill Clinton lezen, die was toch veel te zwaar om mee te nemen. In ieder geval op tijd slapen gaan, wat morgen geeft zien we dan wel weer.
Dag 3, Dinsdag 14 december 2010.
Na gisteren weer een dagje gehad te hebben vol telefoontjes naar de ambassades van de VS, Barbados en Trinidad en Tobago, is uitgekristalliseerd dat:
-een VS-visum te duur is en teveel tijd kost
- omboeken bij Cheaptickets naar een vlucht via een andere maatschappij helaas niet mogelijk is
- ik dus mijn eerdere boeking volledig kwijt ben en een nieuwe nodig had.
Deze boeking is nu gebeurd.
Wat hebben we geleerd…?
-maak niet zomaar de aanname dat dingen ‘wel goed komen’ maar check en bevraag je bij mensen met ervaring in het veld (hier: een reisagentschap)
-word niet paranoïde, denkende dat alles gaat tegenvallen, want dan raak je de zetel niet meer uit.
-dat de yanks toch wel erg veel schrik hebben voor terroristen zoals ondergetekende ;-)
In ieder geval kan ik morgen nog een laatste keer genieten van de sneeuw buiten en mijn zachte en warme bed binnen. Dat zal goed zijn om de zenuwachtigheid morgen de baas te blijven. Het lijkt er immers op dat ik nu WEL ga vliegen overmorgen!!!
Spannend, het vertrek is aangebroken. Om 6 uur op, nog snel het Japie-bestuursjaarartikeltje regelen en de Engelse stekker in de bagage steken. Emotioneel afscheid van papa, weinig woorden maar veel lading. Goed uitgedrukt in zijn mailtje naar een bekende, ‘we zullen hem missen’. Met Sofie en mama op weg naar Dusseldorf… Via Kerensheide en Roermond naar DE, met een afscheidsvlammetje bij DSM.
In Dusseldorf snel inchecken…
Zo lang leek het goed te gaan, maar het eerste wat de Deutsche Frau zegt is ‘Sorry ik kan je niet inchecken, je hebt geen ESTA‘. Mijn antwoord: ‘Huh, wat is ESTA??’ ESTA blijkt een Amerikaans beveiligingssysteem te zijn met als doel te monitoren wie er in en uit het land gaat en voor welke reden. Ofte, hoe niet-visumplichtigen toch tracken. Concreet mag ik de VS niet binnen zonder ESTA-account. De transitzone is immers afgevoerd in the US of A.
Als je een goedgekeurde ESTA-aanvraag hebt mag je 90 dagen reizen in de regio US+Mexico+Caraïben-en-daaraan-grenzende-gebieden als je ook via de VS reist. Edoch, Corneel den Duiker reist vier en een halve maand. Ga je niet via de VS, dan is je probleem opgelost. Een andere optie is natuurlijk een visum voor de VS regelen. Of, net voor het einde van de 90 dagen, heel even het gebied verlaten. Morgen heb ik in ieder geval wat telefoontjes te doen naar de ambassade, een reisbureau en het boekingskantoor.
De opties zien er, in dalende mate van prioriteit, zo uit:
Plan A: een visum regelen voor de VS en daarna de vlucht omboeken naar zelfde vluchten op Vrijdag.
Plan B: het omboeken van de vlucht via Londen of een andere hub, buiten de VS
Plan C: het omboeken van de vlucht zoals ik die nu heb en een vlucht bijboeken naar Venezuela, voor 12/12.
Ben erg ontgoocheld over deze wending. Had er simpelweg niet aan gedacht om, als je via de transitzone reist, te kijken naar een visum voor dat gebied. Absurd genoeg is hiermee rekening houden wel wat je moet doen, maar dat komt ervan als je met een cheap-ticketmaatschappij uit .nl vliegt. Ik miste simpelweg de informatie dat dit belangrijk is, met een beetje info inwinnen bij een reisbureau ben je klaar. ERG jammer voor nu, nuttige kennis voor een volgende keer….
Maar elk nadeel heb z’n voordeel: zondagmiddag flink geslapen, tot 5 uur in totaal, en daarna fijn genoten van Belgische kwaliteitsprogramma’s op TV. De rust die er voorlopig in T&T niet inzit, pikken we nu eventjes mee van thuis uit. Nog even die biografie van Bill Clinton lezen, die was toch veel te zwaar om mee te nemen. In ieder geval op tijd slapen gaan, wat morgen geeft zien we dan wel weer.
Dag 3, Dinsdag 14 december 2010.
Na gisteren weer een dagje gehad te hebben vol telefoontjes naar de ambassades van de VS, Barbados en Trinidad en Tobago, is uitgekristalliseerd dat:
-een VS-visum te duur is en teveel tijd kost
- omboeken bij Cheaptickets naar een vlucht via een andere maatschappij helaas niet mogelijk is
- ik dus mijn eerdere boeking volledig kwijt ben en een nieuwe nodig had.
Deze boeking is nu gebeurd.
Wat hebben we geleerd…?
-maak niet zomaar de aanname dat dingen ‘wel goed komen’ maar check en bevraag je bij mensen met ervaring in het veld (hier: een reisagentschap)
-word niet paranoïde, denkende dat alles gaat tegenvallen, want dan raak je de zetel niet meer uit.
-dat de yanks toch wel erg veel schrik hebben voor terroristen zoals ondergetekende ;-)
In ieder geval kan ik morgen nog een laatste keer genieten van de sneeuw buiten en mijn zachte en warme bed binnen. Dat zal goed zijn om de zenuwachtigheid morgen de baas te blijven. Het lijkt er immers op dat ik nu WEL ga vliegen overmorgen!!!
