Carnaval-voorbereidingen...

Dag 48, vrijdag 28 januari 2011, living, CoralCay Cottage, Charlotteville, TT, 19u52 lokale tijd.
Gegroet gij lezertjes in het verre en koude Europa,
Hier nog eens een berichtje vanuit Tobago.
Verstoken als ik ben van nieuws/nieuwtjes/roddels/andere info van bekenden, ben ik erg benieuwd naar hoe het gaat in België/Nederland/Frankrijk/Duitsland (wie gehts, herr Knippenberg?)… . Laat gerust een berichtje achter in de mogelijkheid daartoe hieronder, ik zend vanalles via deze blog, maar heb geen idee van wat jullie bezighoudt aldaar. Internet verbindt je wel met mensen en Facebook vertelt wel wat, maar ik vraag me hard af hoe het met jullie gaat. Hoe is het in Eindhoven (nog leuke roddels/updates, matties van de FORT/Japie/…? Hoe was Helsinki?)/Limburg (Tim? Adri? Jeroen? Housewarming? Jonny? Hoe was nieuwjaar? Gaan skiën? Liebrecht?/ PJ?/mannen van DSC?/…)/Brussel (Iwein? Housewarming?)/… Ik hoor graag ook eens wat van jullie, mag ook altijd via mail natuurlijk!

Iets helemaal anders dan: wil je je vriend(-in) verrassen met iets lekkers of een onuitwisbaar positieve indruk achterlaten bij een potentieel love interest? Ziehier een beproefd recept: mango-sorbet op Everts wijze.

Per persoon:
Men neme een (zeer rijpe) mango. Bij voorkeur van het ras ‘Junia’, zeer zachte vezels en een zoete smaak. Matig of onrijpe mangos zorgen voor ongewenste bittere tonen. Was de mango en je handen.
Pel de mango en snij alle vruchtvlees ervan af. De mango moet zo rijp zijn dat het vruchtvlees een papje wordt door het snijden. Indien niet, pureer. Doe de mango in een kom.
Voeg 10 druppels vers limoensap toe (meer zit er niet in een rijp exemplaar van de boom achter ons huis) voor de frisheid van de sorbet.
Voeg, naar eigen inzicht, enkele eetlepels rum toe voor een uitgesprokener smaak. Gebruik bij voorkeur gelagerde/belegen rum. Wiskey kan ook. Ik gebruik Angostura Royal Oak.
Meng de ingrediënten goed door elkaar en proef. Voeg bruine rietsuiker toe om de zoet-zuurbalans goed te krijgen. Het mengsel moet zeer licht zurig zijn. Meng opnieuw.

Zet het geheel in de diepvries voor minstens 4 uur. Het zal niet helemaal bevriezen, maar licht stroperig blijven. Om (grote) ijskristallen te vermijden wil je frequent roeren tijdens het vriesproces.

Een pittige aanpassing: halveer de hoeveelheid limoensap en voeg in de plaats wat geraspte, zeer pikante, rode peper toe.

Het eerder beschreven mengsel kan ook als (warme) saus gebruikt worden bij pannenkoeken, ijs, chocoladecake,…

Heb net met veel smaak een kommetje van dit spul gegeten. Net daarvoor hadden we een chocoladecake in verband met het afscheid van een andere vrijwilliger. Morgen wordt een spectaculaire dag. We gaan naar Speyside, aan de andere kant van dit uiteinde van het eiland, voor een plezierduik naar Bookends, de favoriete duikspot van Alex, onze kapitein. Die plaats zou beroemd zijn voor haar zeer kleurrijke koralen en grote scholen ‘tarpon‘. In de namiddag gaan we naar de gigantische boulder brain, te vinden tussen 17 meter en 12 meter diepte en met een horizontale diameter van 4 meter. Extreem groot, that is.. Tussenin gaan we naar Little Tobago, een vogelreservaat en een toeristisch oord om U tegen te zeggen. Een of andere lokale ibissoort zou daar nestelen. Met allemaal biologen in dit kot kan je je voorstellen hoe ‘excited’ men hier nu al is.

Afgelopen week zijn we 1 dag in Speyside geweest. Het water was PRACHTIG. Inktblauw, helder (zichtbaarheid van rond de 40 meter; eindelijk de paradijselijke duikomstandigheden die mensen met de Caraiben identificeren) en de belofte dat de dag erna dezelfde omstandigheden ook vlak voor ons huis zouden gelden. Alex, onze kapitein, beloofde een krat bier als we de dag erna geen zichtbaarheid van 20 meter zouden hebben. Hij heeft geen krat moeten betalen…..
Echt ongelooflijk hoe die vent erin slaagt om het water en het weer van de dag erna te voorspellen. Hij kijkt naar golven, waters en wolken en boogt op ervaring van vele jaren in de streek. Zo wist hij te zeggen dat vanaf woensdag van afgelopen week, de zichtbaarheid weer veel slechter zou zijn en de zee woeliger dan ooit tevoren. En zo geschiedde. Planningen werden gemaakt om naar Speyside te gaan met de boot, maar deze werden even snel weer opgeborgen na overleg met Alex. De zee is te woelig om ons, middels de boot, veilig daar te krijgen. Volgens hem een typisch fenomeen voor de laatste dagen van januari.

De eerste duik in Speyside afgelopen week was zeer speciaal. Het was een survey -heb er intussen zo’n 10 gedaan; het concept is dat je een touw uitrolt en dan in de buurt van het touw vissen, koralen en ongewervelde gaat tellen en parameters gaat meten, waarna je terugkomt en je touw terug inrolt in het duikoord genaamd ‘Japanese Gardens’ (ofte: recht onder het huis waar Ian Fleming zijn James Bondboeken schreef). Deze plek is gevoelig voor stromingen vanuit de Atlantische Oceaan. Op het moment dat wij er waren stond er een behoorlijk sterke stroom (5 knopen en meer) waar we niet echt tegenin konden zwemmen. In een survey is dat nochtans wel wat je moet doen als je eenmaal je koord hebt uitgerold. Dit proberende, heb ik me eigenlijk gewoon vastgehouden aan het koord, dat we goed verankerd hadden achter koraal. De duik succesvol verderzetten was onmogelijk, dus zijn we maar naar de oppervlakte te gaan. Ik had geen zin om mijn koord achter te laten, dus ben ik maar begonnen met zwemmen en trekken aan het koord, in de stroming en in de grootste rush adrenaline die ik ooit heb meegemaakt. Na wat een dikke tien minuten leek had ik eindelijk de 50 meter koord ingehaald. Iemand anders was intussen van de boot gesprongen om het koord los te maken. Met een snorkel en vinnen raakte ze verbazingwekkend snel op een diepte van 7 meter en weer terug. De hele belevenis gaf me een fantastisch gevoel want je waant jezelf -door de adrenaline- onoverwinnelijk zolang je niet bij rede bent en ook daarna is het enige dat je wil gewoon hard labeur; zwoegen met zware duikuitrustingen en gewichten op een wiebelende boot om iets nuttigs te doen met al je energie. Heerlijk.

Erg spannend verhaal enzo, maar aan de andere kant was afgelopen week ook de eerste week hier dat ik enige tekenen van verveling vertoonde. Je zit uitendelijk reeds meer dan anderhalve maand op dezelfde plek, met grotendeels dezelfde mensen, hetzelfde te doen (routines). Aan de andere kant is het duiken (nog steeds) meer dan fantastisch. Ontspanning is zwemmen/snorkelen en het lezen van boeken. Verder zijn er ook leuke mensen om diverse spelletjes mee te spelen en andere projecten om op te pakken. Zo is de muur van ons duikhok ingestort enige tijd terug, wat de aanleiding is om met vers tropisch hardhout -gratis! Uit het bos! Zelf uit te kiezen! Milieubewustzijn?-, hamerkeuh, zaagskeuh en beitelkeuh aan de slag te gaan om een nieuwe muur te bouwen, is er de uitdaging om foto’s te verzamelen van voldoende koraalziektes (er lijkt een plaag van zgn whiteband disease op elkhorn coral aan te komen, dient gedocumenteerd! foto‘s volgen), en is carnaval komende. Trinidad en Tobago zijn wereldberoemd voor hun carnaval, dat gevierd wordt op typische Zuid-Amerikaanse wijze. Volgens toeristische gidsen kan het wedijveren met het carnaval van Rio. Er zijn besprekingen gaande met alle NGO’s in Tobago om samen een ’truck’ op te zetten rond het thema ‘climate change’ om mensen op uitermate ludieke wijze op de hoogte te brengen van het probleem. Wij vanuit CoralCay zullen ons dan verkleden als een of ander onderwaterwezen en wat drank uitdelen. Er is nog niet zoveel over bekend, maar updates zullen volgen. In elk geval is het een week scheef gaan op lokale rum en muziek. De panyards (zie hogere bijdragen) zijn al maanden bezig met het oefenen van hun ritmes, het is nog niet bekend of wij bij zo’n clubje (heet hier ‘mas’) gaan aansluiten danwel bij een ‘soca’ (dansbare muziek) ‘mas’. Volgens Alex is carnaval het hoogtepunt van het zogenaamde ‘wining’, waarbij, met behulp van wat rum, man en vrouw al dansend tegen elkaar oprijden…. Ben benieuwd….


Dag 50, zondag 30 januari 2011, Curtis’ internet café, Charlotteville, TT, 17u31 lokale tijd.

Gisteren hebben we schitterend gedoken in Speyside. In de voormiddag een duik gemaakt bij ‘Bookends’, zo genoemd naar enkele rotsen die lijken op de dingen die je tegen een stapel boeken zet om te vermijden dat die vallen, in water dat ongelooflijk helder en inktblauw was. Prachtig! Hebben een ‘flounder’ gezien (soort van perfect gecamoufleerde platvis) die een ‘pufferfish’ (blaast zichzelf op als hij/zij bang is) aan het verorberen was. Een fascinerend zicht. Ook weer massieve scholen vissen gezien rond het rif. Het water in gegaan in de meest wilde condities tot dusver. De zee was erg wild in de buurt van die rotsen.
Ons middagmaal hebben we verorberd op ’Little Tobago’, een fantastisch klein eilandje voor de kust van Speyside. Het staat bekend als een vogelparadijs, maar het enige gevogelte dat we gezien hebben was de haan en kippen aan de pier waar we het (onbewoonde) eilandje betraden. Het eiland dient als natuurreservaat, er is -als een soort van onthaal- een prachtig houten huis gebouwd. Zou je zo in willen wonen. Bij het eten hebben we gelukkig wel zeer divers vogelgefluit mogen horen. Een zeer aangename manier om je zaterdagmiddag door te brengen. Edoch, het beste moest nog komen!

De tweede duik, bij de ‘massive boulder brain coral’ voor de kust van Little Tobago, was geweldig. Heb een ‘snake eel’ gezien die niet in zijn holletje zat (normaal zie je alleen een spookachtig kopje uit een gat steken, zie de foto’s) en verschillende barracudas van meer dan 2 meter lang. Ook twee queen triggerfishes; absoluut mijn favoriete vis. Ook hiervan volgen de foto’s. De duik eindigde opnieuw in een stuk stroming waar je onmogelijk tegenin kan zwemmen. Aangezien je op het einde van je duik enkele minuten op 5 meter moet hangen om je stikstof uit je lijf te krijgen, konden we ‘vliegtuigvleugel’ spelen. Hoofd omhoog betekende dat je ging opstijgen, hoofd naar beneden liet je dalen.

Na de lange dag zonder enige schaduw in Speyside, was ik helemaal uitgeput. Een lichte zonnesteek was mijn deel, ook al waren de hoed en mijn hoofd onafscheidelijke metgezellen gedurende de hele dag. Gelukkig waren er rum en cola om de pijn te verzachten en een gezellige avond in te gaan. In de Beach Bar, even voorbij ons huisje, hebben we ons geamuseerd met lokale pilseners en cocktails. Ze serveerden daar ook de betere fastfood, van het genre ‘smakeloze kip met frieten’, de Eindhovense gelegenheid ‘De Hoek’ waardig. Heb daarvan desondanks intens kunnen genieten, met dank aan de alcohol in mijn bloed en het CoralCay-dieet in mijn maag.. Bij CoralCay is de hoeveelheid vlees immers beperkt tot eenmaal per week…
Na de leuke avond gisteren heb ik dan vandaag ook niet veel anders gedaan dan geslapen, gegeten, wat gesnorkeld en nu wat op internet gespeeld. Vanavond nog een gezelschapsspel of filmpje meepikken… Ik mis zowaar de bezigheid van het TV-kijken…